Veel te snel voorbij, dit jonge leven…

Diep van binnen schuilde even
een nieuw wonder, een nieuw leven
zo gekoesterd, zo verwacht
beschermt, geborgen dag en nacht
vol van dankbaarheid en liefde
werd een plaats ervoor gecreëerd
met de hoop en de bedoeling
dat’t kindje later niets ontbeert
gelijk vanaf het prilst begin
kreeg het een plek in het gezin
in al die bedrijvigheid
werd het opeens zo stil
maar het was een stilte
die niemand weten wil
angst verscheurd het geluk
pijn en verdriet maakt alles stuk
ieder hoop op dit nieuwe leven
stopt plotseling
is opgegeven
er was al een naam bestemd
alleen voor hem/haar
die hij/zij niet kent
en ook nooit zal horen
de baby werd dood geboren
ontkenning, onbegrip en onmacht
slopen alle gevoel en kracht
nachtmerries, uitgeput en leeg
vragen… geen antwoord die men kreeg
het voelt zo zinloos, grof en kil
iets troostend’s wat ik zeggen wil
maar ik vind de woorden niet
voor dit groots en intens verdriet
tijd zal misschien wat wonden helen
mensen helpen, mensen delen
toch dit word nooit vergeten
het kind blijft in onze zin en hart
altijd bijzonder en apart
en het gemis blijven we voelen
toch zijn en komen er weer nieuwe doelen
geef niet op
pak weer iets aan
hoop op nieuw geluk
in het bestaan.
(Ik heb in 2001 een gedicht voor vrienden geschreven, waarvan de baby vlak voor de geboorte nog plotseling overleed, ik heb er gelijk mijn eigen verdriet in verwerkt om de baby waar ik op mijn 18 van in verwachting was, mijn vriend toen verdween en mijn familie me voor de keuze stelde abortus of adoptie, terwijl ik de baby heel graag had gekregen/gehouden. Maar zonder bijstand en hulp was dit niet mogelijk en koos ik voor een abortus, het heeft zeer vele jaren geduurd om er een beetje overheen te komen en is nog steeds gevoelig… Maar het was vooral mijn manier mijn deelname en medeleven te laten blijken, door dat ik ook een kindje verloren had, alleen op een andere manier).

Healing Rooms Gouda