Door het donker
lang gezworven
door de kou
en door de mist
lichtjaren
door het universum
leek verloren
uitgewist
uit de leegte
uit de diepte
het verborgene
het niet’…
rijst
een heel klein sterretje
en verlicht
een stukje hemel
die men zelf
op aarde ziet
stralend
en bescheiden fel
staat het
aan het firmament
laat het lichtje
dankbaar schijnen
die zoveel
geheimen kent
een plekje
in het ruim(t)e stelsel
was altijd al
voorbereid
ultiem gedeelte
liefde
genade
bestaat (’t)
in alle eeuwigheid.