Je blik , je stem
manier van zijn
nog niet in woorden uitgesproken
herken ik iets van jou in mij
je maakt mij kalm, je maakt mij blij
het voelt vertrouwd en thuis en vrij
Een stille wens
wordt steeds meer hoorbaar
een verlangen
geeft rust en onrust tegelijk
en even zwevend op mijn dromen
creëer ik voor ons
een werkelijkheid
Het hart gelucht
het woord gedaan
toch onbereikbaarheid ervaren
vereist intens verdriet en pijn
de kunst van’t loslaten
te vergaren
Verlies en indringende gebeden
ik voel veel rouw en eenzaamheid
herinneringen aan’t verleden
nog zoekend
naar een mogelijkheid
In’t diepst’ en donkerst van de nacht
schrijf ik dan een gedicht
hartenzeer, vermengt met tranen
brengen mij dichter bij mezelf
mijn God
mijn bron
mijn eeuwig licht
waaruit ik altijd heilzame liefde putten kan
als troost
op mij gericht
Een lange zoektocht is voorbij
het doel van innerlijke rust en vrede
nu altijd binnen handbereik
Afscheid van de zoveelste wens
illusie
hoop en droom
voelt weer zo bedelarm
toch deze keer
ook oh zo diep van binnen
rijk