Huilen zonder tranen

pijn en angst zo diep van binnen

ik weet niet wie ik ben

of wat ik moet voelen

denken, laten, doen

soms voel ik me super

en soms zo’n domme oen

ik heb zo veel talenten

en doe er toch niets mee

ik voel me moe en lusteloos

en te vaak ontevree’

ik schiet tekort

het heeft geen zin

ik zie het nut er niet van in

zo zink ik dieper in de put

en zet me weer eens zelf voor schut

maar dan opeens

de dag breekt aan waarop ik weer van alles kan

ik voel me sterk en energiek

niets kan me breken, geen kritiek

hoe lang het duurt

dat scheelt me niet

als ik er nu maar van geniet

( dit gedicht is al oud en er zijn veel dingen positief verandert !)